viernes, 20 de julio de 2007

Conciertos, divinos tesoros


Los cuatro sentados en la hierba, con 20 mil personas delante de nosotros charlando despreocupadamente, bebiéndose sus refrigerios, riéndose, besándose, cantando.

Disfrutamos como nunca lo habíamos hecho, de eso estoy segura. En ninguna otra ocasión rezumamos tanto cachondeo y buenrrollismo como en aquel momento. De eso también estoy más que segura.

Mientras la música sonaba, no hacíamos más que observarnos fijamente los unos a los otros durante las conversaciones. Era como si tuviéramos que volver a memorizar los rasgos de cada uno parte por parte, como si hiciera 20 años que no nos veíamos: sus cejas son finas, su nariz es alargada, sus ojos brillantes, sus labios carnosos, su mentón en su sitio. Correcto. No has cambiado nada (...).

Y el frescor que recorría nuestras gargantas, que tan bien nos sentó en un pasado, qué maléficas consecuencias tienen en el presente.

"¡Me he encontrado un botón exactamente igual que el de mi pantalón en el suelo y a mí no me falta ninguno! Qué buena suerte tengo..." elocuentemente dicho, para despertarse después en el ártico y darse cuenta de que ese botón SÍ te pertenece. Maldición.

Y cantar en una plaza recóndita canciones del Xabarín Club con desconocidos. Eso no tiene precio. Y ver cómo te pintan por todos los brazos cosas sinsentido... Y comer patatas fritas resesas con sabor a calamares. Y robar un palillero. Y hablar con más desconocidos elogiando su pelo. Y caminar por la ciudad a oscuras. Y que te embauquen en los pubs. Y una conversación durabonita en la que te demuestran algo. Y abrazos. Y discusiones por un bus/tren. Y querer morir de frío y de todo...

Me siento más llena que nunca. Ya puedo Erasmusear sin preocuparme de nada.

1 comentario:

Anónimo dijo...

facíasme falta.
facíadesme falta.
máis que nunca, iso seguro.
pero deixástedesme un sabor bittersweet,
que fago eu agora todo o verán?
toca botarvos de menos,
rir recordando abrazos interminables, titireteos mañaniles, bolas de cristal, ¿esta botella de dónde sale?, casiopán, sándwichescompletos comidos sobre a marcha, e sobre todo, more than ever, f41.


Love.
:***************