martes, 29 de mayo de 2007

¡Qué asco, patatas!


Estoy harta de los traductores frustrados que no traducen y se dedican a escribir libros sobre temas q todos conocemos en el fondo de nuestro corazon y que le dan mil vueltas pa liarnos y se autoparafrasean.

Odio tener que quererte hasta el punto de no poder respirar (y que tú no me quieras así, claro).

No me gusta tener tanta hambre y tener que esperar a todo el proceso de cocinar para poder comer.



No quiero que me duela la cabeza y tener que leerme las mierdas de lecturas de Anapereiraquenosirvenparanadayencimameroncanlamalangadeunaformamuysubversivayasquerosa).



Y además ODIO la lluvia y no para de llover.



Encima me cae fatal el señor ese flipao de Factor X feo estúpido (como no tengo un ejemplo claro de su horrible personalidad, no puedo insultarle de otro modo).



No quiero estar sola en Rennes y sólo me voy a encontrar con gente des-afín.

3 comentarios:

Anónimo dijo...

Y yo odio que me rajes por buscar IPs en Google, y que digas Víiiiiiictor a todas horas por la ventana, y que me recites canciones y que no veas al pornochacho onírico verde fosforitil, y que me pongas mil millones de veces seguidas rilait ma faiar.

Pero te ailovio more than the little pesets :*************

(sí que habrá xente a-fín, serafín!) ^^

Anónimo dijo...

Diosmíodelamorhermoso, cuánto te entiendo a veces...

Yo me voy con un chico-mago.

Tequierotequiero!

Subterranean Homesick Blues dijo...

Non sabes qué xente vas atopar, Crixu-de-mi-vida. Aínda que por un lado é mellor que sigas pensando así, porque ás veces pensas que algo vai ser terríbilis e é cando resulta todo o fantasticamente contrario.

Ademais, The Lauras y yo (que te soy The Maraina), estaremos un pouco máis arriba á dereita, e verémonos, e o máis importante: falaremos moito por teléfono porque só iso nos sairá medianamente barato. Y algo es algo.